Antwerpen
In de Welvaartstraat op het Zuid opende onlangs groepspraktijk de Eetstudio. In een gezellige huiskamersfeer krijgen kinderen en jongeren tot 25 jaar met eetstoornissen er hulp samen met hun naasten. Een concept waaraan grote nood blijkt.
Voedingsdeskundige en diëtiste Els Engels coördineert de Eetstudio. Ook Inneke Meeusen is in dezelfde sector actief.
Dr. Isabel Poppe is kinder- en jeugdpsychiater. Psycholoog Katrien De Meyer doet ook aan conflict- en echtscheidingsbemiddeling. Psychiatrisch verpleegkundige Véronique Cassan en psychomotore therapeute Perrine Bernard vervolledigen het team. Het is een samenwerking die niet zomaar tot stand kwam.
“Ik werk al jarenlang in de kinder- en jeugdpsychiatrie. Dat is erg intensief werk, meestal rond een heel moeilijke materie. Ik zocht daarvoor een tegengewicht. Ook voor mezelf”, vertelt Els Engels. “Deze kinderen, jongeren en gezinnen leggen vaak een heel hobbelige weg af voor ze als laatste redmiddel in het ziekenhuis en de kinder- en jeugdpsychiatrie terechtkomen.”
“Voor kinderen en jongeren met eetstoornissen is er weinig ambulante hulp met kennis van zaken. Er zijn wel de groepspraktijken van diëtisten of psychologen die hun krachten bundelen, maar alle disciplines die samenkomen op één plek, dat zie je weinig. We werken ook samen met de zelfhulpgroep ANBN uit Leuven om de mensen hier bij te staan. Dat is gratis hulp van ervaringsdeskundigen rond eetstoornissen. Daarvoor moeten de mensen uit het Antwerpse dan niet langer naar Leuven pendelen. Zij kunnen voortaan in de praktijkruimte van de Eetstudio terecht. Ervaren dat je er niet alleen voor staat, dat is zo belangrijk.”
Steeds jongere kinderen
Jongeren en eetstoornissen, het komt de jongste jaren vaker in de media. Is het recent nog prangender geworden? “Er is een trend merkbaar waarbij je vaststelt dat steeds jongere kinderen al met eetstoornissen kampen”, meldt Dr. Isabel Poppe. “Het is heel belangrijk om op tijd het probleem te erkennen. Dan is een laagdrempelige aanpak zoals hier goed.”
In de Eetstudio ligt vooral een focus op het speelse, er ligt geen druk op de persoon in kwestie. Weegschalen spelen er geen hoofdrol, omdat eten en gewicht meer een symptoom vormen van de echte onderliggende problematiek. Er passeren tijdens het gesprek wel dramatische verhalen de revue. Dit benadrukt nog eens het belang van een vroege diagnose en een totaalaanpak. Dat stipt Perrine Bernard nog aan. “Met psychomotore therapie probeer ik om in contact te komen met deze jongeren, zodat ze zich weer bewust worden van hun lichaam, zodat ze daar weer positief tegenaan kijken.”
17 april 2017 om 08:36 door DOMINIQUE PIEDFORT
.jpg?etag=W%2F%22ec10-58ef401d%22&sourceContentType=image%2Fjpeg&ignoreAspectRatio&resize=697%2B465&extract=0%2B0%2B697%2B464&quality=85)